88. Zaginiona

Ostatnio coś zagoniona jesteś - usłyszałam dzisiaj rano. No i racja. Ten tydzień to jakaś jedna wielka kumulacja obowiązków, które bombardują mnie z każdej strony. Cały czas w biegu, gdzieś coś załatwiam, a to lekarz, a to co inne. A do tego codzienne obowiązki domowe. Dawno nie miałam takiego tygodnia. Zaczęłam od wizyty u pediatry
- młoda musiała bilans zrobić. Przy wzroście 111.5cm młoda waży zaledwie 19kg, a jeść potrafi baaaardzo dużo. Aż jej zazdroszczę. Później odbiór okularów [jeszcze się nie przyzwyczaiłam do nich], alergolog i odczulanie u starszej, na które jeździmy systematycznie co miesiąc od ponad roku.  Na końcu wczorajsza wyprawa po jabłka. Jak o niej myślę, zastanawiam się, gdzie Ci ludzie się uchowali? Zachowują się gorzej niż zwierzęta. Muszą się nachapać ile wlezie. Wziąć jak najwięcej, żeby drugi nie dostał nic. A i jeszcze wybrzydzać będzie, bo dostał jabłka, które mu się nie podobały. Cwaniactwo też było obecne. Wpychanie się w kolejkę, bo przecież ja na końcu stać nie będę. Albo "Słuchaj Kasia stoisz po jabłka? a gdzie jesteś? To stanę za Tobą". Jeszcze inni tak napaleni na jabłka, że całą drogę zastawią, a Ty po trawie musisz iść, bo się bydło nie ruszy. A gdy już się jabłka kończą - rozdający zaczynają wprowadzać ograniczenia - wcześniej dawali niby systemem ile osób w rodzinie x5kg. Później - stoi jedna osoba, to dostanie jeden woreczek, a w nim jakieś 3kg. Najbardziej ubolewał jeden pan, które się oburzył, że na 6/8 dzieci które miał, dostanie taką małą ilość. Nosz kurde. Darowanemu koniowi..
 
Na szczęście mamy dziś już piątek. Właśnie wróciłam z targu, siadłam na chwilę, a za moment lecę do dentysty. Później obiad, sprzątanie, pranie. A jeszcze obróbka jabłek mnie czeka. Na szczęście z tym się nie pali. 
Zerkam na zegarek, na więcej czasu brak, już czas wyjść. Dentysta czeka. A chciałam jeszcze nadrobić Wasze blogi..

Dobrze, że kartki z kalendarza na przyszły tydzień świecą pustkami..